Czwarta część życiorysu św. Katarzyny Labouré:

Od kiedy moja siostra Maria Ludwika poszła do klasztoru, przejęłam wszystkie obowiązki gospodyni na farmie. Stałam się prawą ręką ojca. Z tego też względu mój dzień zaczynał się bardzo wcześnie. Wstawałam pierwsza, przeważnie o czwartej nad ranem. Najpierw trzeba było zająć się bydłem, potem przygotować śniadanie dla domowników i jedzenie dla robotników wychodzących w pole, potem obiad, a wieczorem dla wszystkich wracających do domu ciepłą kolację.

Trzecia część życiorysu św. Katarzyny Labouré:

U cioci Małgorzaty mnie i mojej siostrze Toni nie brakowało niczego. Traktowała nas jak swoje dzieci. Tylko do szkoły nas nie posłała. A ja miałam już wówczas 12 lat. Obie z Tonią coraz bardziej tęskniłyśmy za tatą i domem w Fain – les – Moutiers. Tato także za nami tęsknił i chciał mieć nas wszystkich w domu. Żałoba po ukochanej mamie się już skończyła i z każdym miesiącem tato coraz bardziej tęsknił za nami. Po dwóch latach zdecydował, że ja i Tonia powrócimy do domu. Na wieść o tym bardzo się ucieszyłyśmy. Tym bardziej, że w najbliższym czasie miałam przystąpić do Pierwszej Komunii Świętej. W parafialnym kościele wyznaczono już nawet datę tej uroczystości na 25 stycznia. 
 

Druga część życiorysu św. Katarzyny Labouré:

Nasze szczęśliwe i beztroskie dzieciństwo zostało przerwane nagłą śmiercią naszej mamy – Magdaleny, która zmarła w wieku 46 lat. Nasz tato zaczął się wówczas zastanawiać, jak sobie poradzi z wychowaniem dzieci, prowadzeniem domu i farmy. A najbardziej zamartwiał się o nas, najmłodszych, mnie Katarzynę, o dwa lata młodszą ode mnie Tonię i pięcioletniego Augusta, który jadąc pewnego razu bryczką ze służącą, upadł na drogę i przez wiele dni nie odzyskiwał przytomności.