Dać swoje ciało – niedzielna medytacja

Dać swoje ciało – niedzielna medytacja

650899288XXII NIEDZIELA ZWYKŁA
31 sierpnia 2014 r.

I.  Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przy­jemne i co doskonałe. 
Rz 12,1-2


II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Apostoł Paweł przypomina Rzymianom, że także ciało bierze udział w dziele zbawienia. To nie ma być byle jaki udział, przypadkowy, wymuszony, niepewny, ciągle kwestionowany. Apostoł zaleca, aby w ciele Bogu składać ofiarę życia naznaczoną świętością, żywotnością, sprawiającą Bogu przyjemność. Zaangażowanie naszego ciała w dzieło zbawienia powinno być rozumne. Trzeba nam też ciągle odnawiać się w myśleniu, które pomoże nam rozpoznać wolę Bożą i ją wypełnić, rozpoznać to, co dobre, co w Jego oczach doskonałe.

Czy szanuję swoje ciało? Czy o nie należycie dbam? Czy nie jest to przesadna troska, ze szkodą dla spraw ducha? Czy swego ciała nie ubóstwiam? Czy w ciele angażuję się w sprawy Bożego królestwa? Czy w ciele dążę także do świętości? Czy zabiegam nie tylko o przyjemności dla mego ciała, wiele przeróżnych przyjemności, ale też w ciele zabiegam, staram się o to, co przyjemne Panu Bogu, co przynosi Mu chwałę? Czy ciągle odnawiam swój umysł? Czy coraz pewniej odnajduję, rozpoznaję wolę Pana Boga i ją wypełniam? Czy moja służba Bogu jest rozumna, wypełniona tym, co dobre, co doskonałe, co Bogu przyjemne? A może dla Pana tylko to, co niedoskonałe, o wątpliwej przyjemności i niewielkiej zawartości dobra?

Pomodlę się dla moich braci i sióstr o szczęśliwy powrót z wakacji, urlopów, wypoczynku i o podjęcie z nową motywacją zadań związanych z pracą czy nauką. Dalej będę ze zdwojona siłą modlitwy polecał Panu sprawę pokoju na świecie.


III  Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Będę Cię wielbił przez całe me życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, 
a usta Cię wielbią radosnymi wargami… 
Ps 63,5-6


IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia: 

Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza


*****

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej – www.cfd.salwatorianie.pl )
Poznaj lepiej metodę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina:
http://www.katolik.pl/modlitwa.html?c=22367 

__________Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2014