„Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości”
Jan Paweł II do Polaków

CZYM JEST?
– modlitwą w obronie poczętego życia
– osobistym wypełnianiem Jasnogórskich Ślubów Narodu
– pomocą dla osób cierpiących z powodu grzechu aborcji

Duchowa Adopcja jest spełnianiem Jasnogórskich Ślubów Narodu
„Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady. Przy­rzekamy Ci z oczyma utkwionymi w żłóbek betlejemski, że odtąd staniemy na straży budzącego się życia. Wal­czyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak nasi ojcowie walczyli o byt i wolność narodu, płacąc obficie krwią własną. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli śmierć zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za najwięk­szą łaskę Ojca wszelakiego życia i za najcenniejszy skarb Narodu.”

Odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania:

1. Co to jest Duchowa Adopcja?
Duchowa Adopcja jest modlitwą w intencji dziecka za­grożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć mie­sięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej – radosnej, bolesnej lub chwaleb­nej (Ojcze nasz i 10 Zdrowaś Maryjo) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Do mo­dlitw można dołączyć dowolnie wybrane dobre posta­nowienia.
2. Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
Dodatkowymi postanowieniami mogą być np.: częsta spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebują­cym, dodatkowe modlitwy jak litanie, nowenny, koron­ki… Należy podejmować postanowienia realne, mając na uwadze indywidualne możliwości wykonania.
3. Czy można podejmować Duchową Adopcję bez do­datkowych postanowień?
Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
4. Jak zrodziła się Duchowa Adopcja?
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpo­wiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy ró­żańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek Du­chowej Adopcji powstał przy kościele Ojców Paulinów w Warszawie. Stąd Duchowa Adopcja rozprzestrzenia się na kraj i poza jego granice.
5. Jakie są owoce Duchowej Adopcji?
Duchowa Adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne, spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przyno­sząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinte­resowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i postu), poma­ga (w szczególności ludziom młodym) kształtować cha­rakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpo­wiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzega­nia miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania, pogłębia kontakt z Bogiem. Pomaga odkrywać głęboki sens zaniedba­nych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinach.
6. Kto może podejmować Duchową Adopcję?
Każdy. Osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, ko­biety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmu­ją Duchową Adopcję pod opieką rodziców.
7. Ile razy można podjąć Duchową Adopcję?
Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
8. Czy trzeba za każdym razem składać przyrzeczenia?
Tak.
9. Czy można adoptować więcej niż jedno dziecko?
Duchowa Adopcja dotyczy jednego dziecka.
10. Czy wiemy, jakiej narodowości będzie adoptowa­ne dziecko?
Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
11. Skąd pewność, że Bóg wysłucha mojej modlitwy?
Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Bóg jest dawcą ży­cia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i by­ło otoczone miłością rodziców.
12. Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świado­me i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
13. Czy przerywa się Duchową Adopcję, gdy zanie­dbało się modlitwę przez dłuższy czas?
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa Duchową Ado­pcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy Du­chową Adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
14. Czy Duchową Adopcję mogą podejmować osoby żyjące w związkach niesakramentalnych?
Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
15. Czy ważna jest Duchowa Adopcja podjęta za pośrednictwem radia?
Tak.
16. Czy przyrzeczenia Duchowej Adopcji muszą być składane w formie uroczystej, wyłącznie w kościele w obecności kapłana?
Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
17. Czy Duchową Adopcję mogą podejmować osoby, które nie uczestniczyły w przygotowaniach – chore, niepełnosprawne, w sędziwym wieku?
Tak. Mogą podejmować prywatnie.
18. W jaki sposób można złożyć przyrzeczenia prywat­nie?
Odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed krzy­żem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców. W celu zapamiętania dobrze jest zapisać da­tę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
19. Jak krzewić modlitwę Duchowej Adopcji?
-pozyskać kilka osób zainteresowanych Duchową Adopcję;
-uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadze­nie przyrzeczeń Duchowej Adopcji w kościele;
-skontaktować się z ośrodkami Duchowej Adopcji, gdzie można uzyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.

Formuła przyrzeczenia Duchowej Adopcji

„Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że za­kryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a ob­jawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”.
Powtarzamy za celebransem lub każdy osobno: „Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci. Wiedziony (a) pragnieniem nie­sienia pomocy w obronie nie narodzonych,
ja, ……
……. postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia……….w święto/uroczystość…………
………….biorę w Duchową Adopcję jedno
dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez dziewięć miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Tymi modlitwami będą: -jedna tajemnica różańca -moje dobrowolne postanowienia
– modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię.

Modlitwa codzienna
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Ma­ryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawien­nictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po narodzeniu, proszę Cię w in­tencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeń­stwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.

źródło: http://www.archidiecezja.warszawa.pl/