Propozycja kontemplacji ewangelicznej według „lectio divina”

III NIEDZIELA WIELKANOCNA C
10 kwietnia 2016 r.

I.  Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: 'Idę łowić ryby’. Odpowiedzieli mu: 'Idziemy i my z tobą’. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: 'Dzieci, macie coś do jedzenia?’ Odpowiedzieli Mu: 'Nie’ On rzekł do nich: 'Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie’. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: 'To jest Pan!’ Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było dal
eko – tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: 'Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście’. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: 'Chodźcie, posilcie się!’ Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: 'Kto Ty jesteś?’, bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.
J 21,1-14

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

W dzisiejszej Ewangelii spotykamy uczniów tam, gdzie polecił im się udać Zmartwychwstały i w miejscu dla nich dobrze znanym, nad jeziorem Galilejskim. Uczniowie broniąc się przed nudą i biernym oczekiwaniem na spotkanie ze Zmartwychwstałym, postanowili, pod natchniemy Piotra, oddać się zajęciu, które dobrze znali i byli też w tym dobrzy, udali się łowić ryby. Niestety noc ciężkiej pracy przyniosła mierne rezultaty. W sieciach było 0 ryb. Kiedy umęczeni i zapewne rozczarowani dobili do brzegu, pojawia się Pan i łamiąc wszelkie zasady rybackie zachęca ich, aby wrócili na jezioro i ponownie zarzucili sieci. Efekt O zamienia się w 153 złowione wielkie ryby.

Tak zawsze się dzieje tam, gdzie ludzki wysiłek i kompetencje pokornie i wytrwale współpracują z Bożą łaską. Tam pojawia się obfitość, liczne owoce nawet wówczas, kiedy się wydaje, że czas i miejsce tej współpracy nie jest najlepiej dobrany czy wręcz przeczy pewnym ustalanym, profesjonalnym zasadom. Zawsze trzeba pamiętać, że Pan jest profesjonalistą nr 1.

Ten rybacki cud sprawia, że jeden z uczniów, którego Jezus miłował, w nieznajomym rozpoznaje Zmartwychwstałego. Oznajmia to pozostałym obecnym na łodzi, w tym Piotrowi. Ten nie czeka aż obciążona obfitym połowem łódź dopłynie do brzegu. Rzuca się w wody jeziora i wpław płynie ku Panu, aby jak najszybciej być przy Nim.

„To jest Pan” gwarancją obfitego połowu, gwarancją udanego życia. Jakże ważne jest w życiu, aby umieć rozpoznać, kto za tym stoi, zwłaszcza, kiedy tym kimś jest Pan. „To jest Pan” jakże jest jeszcze wielu tych, którzy czekają aż ktoś im pomoże rozpoznać obecnego Pana. Oni są gotowi przepłynąć oceany, przejść ogromne połacie ziemi, aby jak najszybciej być przy Nim, ale nie znają kierunku, w którym mają się udać.

Obfity połów. Uczniowie wiedzieli, co to oznacza, wiedzieli, że tego nie unikną, od tego się nie wymigają. Trzy lata pod okiem Mistrza się do tego przygotowywali, aby ludzi łowić dla Bożego Królestwa. Trzeba będzie zostawić niejako po raz drugi łodzie i sieci a do ręki wziąć sieci Bożego słowa i łowić. Ale nim to uczynią Pan zaprasza ich na śniadanie, na pieczone ryby i chleb. Do tak ważnego zadania Pan ich nie puści bez śniadania, na pusty żołądek. To zadanie wymaga siły, także fizycznej.

Pan Jezus troszczy się nie tylko o serca i umysły swych apostołów, uczniów, posłańców. On także pamięta o ich żołądkach. On się martwi, że w moich czasach tak jeszcze wielu nie ma nic do jedzenia, i to niekiedy wiele dni z rzędu, inni zaś mają za dużo, przejadają się lub jedzenie marnują a do tego niechętnie się nim dzielą. Trzeba jednak uważać, aby na śniadaniu się nie skończyła misjonarska przygoda. Trzeba się najeść, ale trzeba też uważać, aby się nie przejeść, aby nie wpaść w sidła obżarstwa, rozleniwienia i ociężałości.

Zjem dzisiaj porządne śniadanie. Może kogoś na nie zaproszę. Pomodlę się o obfitość Bożej łaski w życiu Kościoła i swoim.

III  Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną,
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament,
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki…
Ps 30,11-13

IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś

*****

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej – www.cfd.salwatorianie.pl )
Poznaj lepiej metodę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina:
http://www.katolik.pl/modlitwa.html?c=22367

__________Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2014 ____________

Bezpłatna prenumerata medytacji:
www.katolik.pl/dane/wysylka/prenumerata.php

Teksty komentarzy liturgicznych i czytań:
http://www.katolik.pl/czytania-liturgiczne.html