Jeszcze tego samego dnia poinformowałam ojca o swojej decyzji. Ale on uparcie nie zgadzał się abym poszła do zakonu. Powtarzał ciągle, że drugiej córki nie odda Bogu, że jestem zwyczajną dziewczyną, nie unikam zabaw i z pewnością któregoś dnia zdecyduje się na jakiegoś chłopaka.
    Wiedziałam czego chcę i czego oczkuje ode mnie Bóg. Przecież tyle razy z Nim o tym rozmawiałam.
    Niespodziewanie, w moich marzeniach wsparła mnie żona mojego brata Huberta – Joanna Labouré.  Dlatego na krótko wstąpiłam do sióstr szarytek w Chatillon, a w kwietniu 1830 roku przekroczyłam próg klasztoru przy Rue du Bac w Paryżu. Miałam wówczas 24 lata. 

Fragment Pisma Świętego do przeczytania na jutro: Mk 16, 19 – 20 

Punktacja