Okazało się, że jest już zgoda arcybiskupa. Można tłoczyć medalik. Byłam bardzo szczęśliwa, gdy mogłam założyć medalik, którego wzór przekazała mi Matka Boża. Nikt, oprócz księdza Aladela, nie wiedział, która siostra w zgromadzeniu szarytek miała objawienie. Byłam tak dyskretna, że nawet żadna z sióstr nie domyśliła się, jaką tajemnicę noszę w sercu. Najważniejsze dla mnie było to, by coraz więcej ludzi przyjmowało medalik. Z tego też względu rozdawałam go przy każdej okazji. Chorym w przytułku, biednym na ulicy.
    Z czasem do klasztoru w Paryżu zaczęła przychodzić listy o cudownych łaskach otrzymanych dzięki Matce Bożej Cudownego Medalika.

Fragment Pisma Świętego do przeczytania na jutro: Łk 17, 3 – 4

Punktacja