XXII NIEDZIELA ZWYKŁA C
1 września 2013 r.

I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. I opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie wybierali pierwsze miejsca. Tak mówił do nich: „Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: 'Ustąp temu miejsca’; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce.
Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: 'Przyjacielu, przesiądź się wyżej’; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.
Łk 14,7-12

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

To miał być świąteczny, szabatowy posiłek. Wiemy, że dobra atmosfera przy stole jest tak samo ważna jak jakość podawanych potraw a może nawet ważniejsza. W „domu pewnego przywódcy faryzeuszy” – jak czytamy w dzisiejszej Ewangelii – cieniem na atmosferę przy stole kładła się postawa współbiesiadników. Ewangelista wprost zapisze, że „oni Go śledzili”. Pan Jezus jednak się nie wycofał, nie odszedł od stołu biesiadnego. Sam też poczynił obserwacje, które sprowokowały Go, do opowiedzenia przypowieści.

Czy ja dbam o atmosferę przy stole na co dzień i od święta? Czy przy stole nie zachowuję się jak szpieg czy też agent obcego wywiadu? Czy ludzie, którzy w mojej obecności spożywają posiłek, mogą to uczynić w spokoju a do tego mają szanse nawiązania relacji, interesującej, towarzyskiej rozmowy, także ze mną? Czy dbam o dobrą atmosferę wszędzie tam, gdzie spotykam się, pracuję, odpoczywam, jestem z moimi bliźnimi?

Opowiedziana przez Pana przypowieść dotyczy ważnych w życiu postaw, cnót: skromności i pokory. Zaproszeni na posiłek o tych cnotach, postawach jakby zapomnieli. Oni nie tylko chcieli się posilić, ale też przy okazji podkreślić swoją społeczną pozycję. Wielu z nich więc niejako z góry zakładało, że przy stole należą się im pierwsze miejsca. Zapomnieli, że o usadowieniu przy stole decyduje gospodarz. On wie kogo zaprosił i jak chce posadzić przy stole zaproszonych gości. Wielu więc zaproszonych na posiłek rzucając się na pierwsze miejsca narażało się na towarzyską porażkę i wstyd.

Czy w moich życiu nie są obce mi postawy skromności i pokory, i to nie tylko przy stole? Czy zaproszony na przyjęcie, posiłek, zajmuję miejsce według wskazań gospodarza, zajmuję je i pod nosem nie marudzę, nie narzekam, nie porównuję się z innymi, nie czuję się skrzywdzony? Czy nie zaglądam innym do talerza, nie liczę tego ile spożywają? Sam, jem czy się napycham? Czy potrafię wyrazić uznanie wobec gospodarza, gospodyni za atmosferę przy stole, dobór i smak podawanych dań? Czy po nasyceniu pierwszego głodu próbuję nawiązać rozmowę, wejść w relacje ze współbiesiadnikami? Milczę, słucham innych, kiedy nic ciekawego czy mądrego nie mam siedzącym przy stole do powiedzenia?

Może zorganizuję świąteczny posiłek i zaproszę gości. Zadbam o dobrą atmosferę i o to, aby serwowane dania były smakowite, aby zaproszeni goście nie tylko sobie pojedli ale się też ze sobą spotkali, sobą nacieszyli. Pomodlę się za dzieci, młodzież, rodziców, nauczycieli, pracowników szkoły rozpoczynających nowy rok szkolny. Pomodlę się też za wszystkie ofiary II wojny światowej, o pokój na świecie.

III  Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Ojcem sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu…
Ps 68,6-7

IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Ty, dobry Boże, biednego ochraniasz

*****

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej – www.cfd.salwatorianie.pl )