Na platformie wiertniczej pośrodku morza dochodzi do wypadku w którym jeden z pracowników traci tymczasowo wzrok, a jego ciało zostaje rozlegle poparzone. Do czasu kiedy będzie można go przetransportować jego opieką zajmuje się Hanna, tajemnicza i milcząca kobieta z bolesną przeszłością. W trakcie kilku tygodni nawiązuje się miedzy nimi relacja, która jest jeszcze bardzo niepewna. Trudno jest zaufać, gdy serce jest poranione, a jak się okazuje to co najważniejsze jest najtrudniejsze do powiedzenia. Jedni zaczynają w takich sytuacjach mówić za dużo i o błahych sprawach, inni nie mówią nic tak jak główna bohaterka Hanna. Klimat filmu jest niezwykły, wyciszony, spokojny, ale też trochę tajemniczy. Dzięki powoli toczącej się akcji uzyskujemy wyjątkowo subtelny obraz. Dla mnie ten film opowiada o spotkaniu i trudnych momentach związanych z nawiązaniem kontaktu i otwarciem się na drugą osobę. Życie ukryte w słowach jest pełne cierpienia, samotności i rozczarowań. Z drugiej strony jest również nadzieja i miłość.