XVII NIEDZIELA ZWYKŁA
27 lipca 2014 r.
I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą. Rz 8,28-30
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru. A co z tymi, co Go nie miłują? On pragnie współdziałać ze wszystkimi swymi dziećmi. On nikomu nie odmawia swojej pomocy i wsparcia. Ale i On niejako jest bezradny, jeżeli ktoś w imię wolności tej pomocy, wsparcia nie chce, jej odmawia, wcześniej zamykając się na Jego miłość. Pierwsze więc to pomóc im odnaleźć Jego miłość, na tę miłość się otworzyć i na nowo podjąć owocną współpracę, współdziałanie z Panem Bogiem dla dobra swojego i innych.
Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Bóg zna nas od wieków. Od wieków nas kocha. Jesteśmy Jego wielką rodziną, w której prym wiedzie pierworodny Syn Boży, Jezus Chrystus. Ojciec pragnie, abyśmy do Jezusa jak najbardziej się upodobnili. On pragnie w nas rozpoznawać braci i siostry Jezusa, Swego Syna. Wielu ludzi ma w życiu jakiegoś idola: aktora, sportowca, piosenkarza, zapominając o tym, że potrzebuje Zbawiciela, zapominając o Jezusie. Ja nie mogę zapomnieć.
Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą. Nasze upodobnienie się do Jezusa mamy realizować na drodze powołania, które otrzymaliśmy od Boga. To On nas powołał. Krocząc drogą powołania, realizując je, czynimy to jako ludzie usprawiedliwieni, uwolnieni z niewoli przekleństwa grzechu, zanurzeni w przestrzeni Bożej łaski. Możemy też cieszyć się już pierwszymi oznakami Bożej chwały, której pełni dostąpimy w niebie. Nim definitywnie pojawi się nad naszą głową aureola, trzeba doświadczyć w ramach ziemskiej wędrówki, choć trochę cierniowej korony.
Pomodlę się by proces mojego upodobnienia się do Pana Jezusa stale się pogłębiał. O zdecydowane i twórcze podążanie drogą powołania. O owocne współdziałanie z Bożą łaską dla dobra własnego, braci i sióstr, Bożej Chwały.
III Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Panie, Ty jesteś moim działem,
przyrzekłem zachowywać Twoje słowa.
Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze
niż tysiąc sztuk złota i srebra…
Ps 119, 57.72
IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Jakże miłuje prawo Twoje, Panie
*****
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej – www.cfd.salwatorianie.pl )
Poznaj lepiej metodę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina:
http://www.katolik.pl/modlitwa.html?c=22367
__________Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2014