Gdy dorastałem – opowiadał pewien mężczyzna przyjacielowi – mój ojciec przestrzegał mnie przed pewnymi miejscami w mieście. Powiedział do mnie: „Nie chodź nigdy do dyskoteki, mój synu”.
     „Dlaczego tatusiu?” – zapytałem.
     „Gdyż zobaczyłbyś rzeczy, których nie powinieneś zobaczyć”.
     To naturalnie wzbudziło moją ciekawość. Przy pierwszej okazji poszedłem do dyskoteki”.
     „I zobaczyłeś coś, czego nie powinieneś widzieć?” – zapytał przyjaciel.
     „Naturalnie – odpowiedział mężczyzna – zobaczyłem mojego ojca”.
     Dziecko, stojąc na łóżku w swej czerwonej piżamce, kieruje palec na mamusię i dumnie oświadcza: „Ja nie chcę być inteligentny. Nie chcę być dobrze wychowany. Ja chcę być taki, jak tatuś!”. Przykład nie jest jedną z wielu metod wychowania. Jest jedyną.

Bruno Ferrero