Propozycja kontemplacji ewangelicznej według „lectio divina”
IV Niedziela Wielkanocna, rok C
17 kwietnia 2016 r.
I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Jezus powiedział: <Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy>. (J 10,27-30)
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
W Osobie Jezusa, Jego posłannictwie uobecnia się pasterska a zarazem ojcowska troska Boga Ojca o owce, czyli o nas, o mnie i o Ciebie. Strzeże nas, więc nie jakaś, może nawet najlepsza na rynku, firma ochroniarska, ale w swej jedności Ojciec i Syn. Dlatego choć jest bardzo wielu, którzy mają chrapkę, aby nam uczynić krzywdę, wykraść nas z owczarni a nawet pozbawić życia, niekoniecznie fizycznego, ale Bożego, duchowego, nie mają na to najmniejszych szans. A nawet gdyby w swej głupocie, pysze, ulegając pokusie życia poza owczarnią, przydarzyło się nam ją opuścić czy porzucić, to Ojciec w Jezusie będzie nas szukał i uczyni wszystko, aby nas z powrotem sprowadzić nawet, mocno poobijanych czy ledwie trzymających się przy życiu. Zamiast więc szukać życia poza owczarnią, słuchajmy głosu Pana i cieszmy się życiem, które daje nam każdego dnia. Nie szukajmy nerwowo życiowych przewodników, ale podążajmy ufnie za naszym Pasterzem.
Czy cieszę się, że moim Pasterzem jest Pan? Czy ufnie za Nim idę? Czy odnalazłem swoje miejsce w Jego owczarni, uważnie i codziennie słucham Jego głosu, pozwalam, aby napełniał mnie życiem, tego życia bronię, je umacniam i pogłębiam? Czy nie ulegam pokusie myślenia o tym, że poza owczarnią Pana byłoby mi zdecydowanie lepiej, życie byłoby ciekawsze, a ja nie musiałbym słuchać Jego głosu? Czy nie zdarzyło mi się takiego myślenia zamienić w czyn, co w rezultacie doprowadziło do tego, że porzuciłem owczarnię i Pasterza? Czy pogubiony w życiu, radowałem się, gdy On mnie odnalazł i na swych ramionach przyniósł z powrotem do owczarni? Czy dziękuję Ojcu i Synowi za pasterzy, którzy w Ich Imieniu troszczą się o owce? Czy modlę się za moich pasterzy, o piękno życia i owoce ich posługi? Czy kiedy błądzą, upadają ograniczam się tylko do krytykanctwa czy walczę przed Panem o ich nawrócenie, o powrót do pierwotnej gorliwości pasterskiej?
Pomodlę się za wszystkich pasterzy Kościoła, aby byli według Serca Jezusowego. W Tygodniu Modlitw o Powołania będę ufnie prosił Pana, aby posyłał nowych robotników na swoje żniwo. Polecę Bożemu miłosierdziu pasterzy będących w kryzysie, aby przezwyciężyli trudności i dalej wiernie i owocnie służyli Panu i Jego ludowi. Podziękuję Bogu za dar chrztu Polski i mojej osoby.
III Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
On sam nas stworzył.
Jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem, owcami Jego pastwiska…
(Ps 100,3)
IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
My ludem Pana i Jego owcami
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS