Pewnego pięknego dnia Piękno i Brzydota spotkały się na plaży. Postanowiły się wykąpać. Zdjęły ubrania i zaczęły się pluskać w morskiej wodzie. Po chwili Brzydota wróciła na brzeg, włożyła na siebie ubranie Piękna i poszła swoją drogą.
     W chwilę potem także Piękno wyszło z wody. Nie znalazło swoich ubrań, a ponieważ wstydziło się wracać nago włożyło ubranie Brzydoty. I poszło swoją drogą.

Również i dzisiaj ludzie często zamieniają się rolami i udają kogoś innego.
Jednak jeśli ktoś raz ujrzał oblicze Piękna,
rozpozna je zawsze bez względu na ubranie.
Jeżeli też ktoś widział twarz Brzydoty,
żadne ubranie nie skryje jej przez jego wzrokiem.

K. Gibran