XX NIEDZIELA ZWYKŁA
17 sierpnia 2014 r.
I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Do was, pogan, mówię: „Będąc apostołem pogan, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim w tej nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia? Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne. Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia, tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami w czasie obecnym mogli dostąpić miłosierdzia. Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie”.
Rz 11,13-15.29-32
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Apostoł Paweł czuje dumę z faktu głoszenia Ewangelii wśród pogan. Tą dumę przenika jednak ból z powodu tego, że wielu jego rodaków przed Ewangelią zamknęło swe serce, okazując jej nieposłuszeństwo. Paweł jednak wierzy, że poganie swoją otwartość na przesłanie Ewangelii, życiem według jej reguł pobudzą jego rodaków do opamiętania, przyjęcia Ewangelii i ostatecznie do zbawienia, które ona niesie. Paweł jest przekonany, że jak poganie otworzyli się na Boże miłosierdzie, tak uczynią to też i jego rodacy, noszący od wieków w swoim sercu nieodwołalne dary Bożej łaski i Boże wezwanie.
Podziękuję Panu Bogu za wszystkich, dzięki którym Ewangelia dotarła do mojego serca i życia, za wszystkich głosicieli Ewangelii, którzy pojawili się na drogach mojego życia, głosząc ją z mocą, siłą przekonania, radością, słowem i przykładem życia. Czy moje życie jest dla innych jak Ewangelia, jak Dobra Nowina? Czy zdaję sobie sprawę, że wielu ludzi nim rozczyta się w Ewangelii, wpierw rozczytuje się, i to często każdego dnia, w życiu chrześcijan, moim życiu? To ono, gorliwe i pełne wiary, prowadzi ich do Ewangelii. Czy mam świadomość, że jest jeszcze wiele serc, które czekają na Ewangelię, wiele serc, które się Ewangelii wyrzekły, wiele serc, które na nią nie czekają, zadowalając się w życiu tym, co dalekie od Dobrej Nowiny? Czy modlę się za te serca, aby na Ewangelię się doczekały, do życia Ewangelią powróciły, Ewangelie w życiu odkryły? Czy staram się pobudzić innych do zdrowej rywalizacji w życiu Ewangelią, wierności jej wymaganiom? Czy systematycznie zanurzam swoje życie w tajemnicy Bożego miłosierdzia, na nie się otwieram, innym o nim daje świadectwo?
Pomodlę się za wszystkich, którzy zamknęli swoje serce na orędzie Ewangelii, aby się otworzyli i przyjęli orędzie Dobrej Nowiny. Moją modlitwą ogarnę również wszystkich głosicieli Dobrej Nowiny, aby Pan wspierał ich misjonarski trud.
III Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Niech Bóg zmiłuje się nad nami i nam błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów…
Ps 67,2-3
IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
*****
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej – www.cfd.salwatorianie.pl )
Poznaj lepiej metodę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina:
http://www.katolik.pl/modlitwa.html?c=22367
__________Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2014