NIEDZIELA TRÓJCY ŚWIĘTEJ
(XI niedziela zwykła – A)
15 czerwca 2014 r.
I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami. Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem. Pozdrawiają was wszyscy święci. Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i udzielanie się Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.
2 Kor 13,11-13
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Na zakończenie drugiego listu do chrześcijan w Koryncie apostoł Paweł wymienia zachęty, które mają ich wspierać i motywować do dobrego życia, życia ucznia Chrystusowego. Apostoł zachęca Koryntian do radości. Prosi, aby w życiu pełnym trosk nie zapomnieli o doskonałości, aby nie przestawali o nią zabiegać, do niej dążyć. A że to jest wymagające, aby się wzajem wspierali na duchu, szczególnie w chwilach zniechęcenia i trudności. Atmosferę wzrostu ma wspierać przestrzeń pokoju, który będzie możliwy, jeżeli zachowają jednomyślność. Zewnętrznym znakiem ich jednomyślności, pokoju ma być pozdrowienie i święty pocałunek pokoju. To wszystko będzie możliwe, jeżeli Koryntianie się otworzą na łaskę Jezusa Chrystusa, pozwolą wypełniać Bożą miłością i prowadzić Duchowi Świętemu, czyli będą oddani Jednemu Bogu w Trzech Osobach, Źródła wszelkich łask.
Jak wygląda moja codzienna radość płynąca z wiary w Pana Boga? Czy jest we mnie pragnienie doskonałości, świętości życia? Czy tej powinności ucznia Chrystusowego nie zwalam na innych, sam zadowalając się życiem przeciętnym, dalekim od ideałów Ewangelii? Czy do dobrego życia umiejętnie motywuję siebie i innych wspierając, podnosząc siebie i innych na duchu? Czy dbam o atmosferę pokoju w sobie i wokół siebie? Czy troszczę się o postawę jednomyślności w swoim środowisku rodzinnym, zakonnym, pracowniczym i innym? Najszybciej jak to jest możliwe dążę do zażegnania wszelkich waśni i sporów? Czynię wszystko, aby nie dochodziło do podziałów? Czy także znaki i gesty zewnętrzne, które czynię, służą dobru całej wspólnoty i poszczególnych ludzi? Czy moc i siły do takiego życia, życia doskonałego czerpię od samego Boga Jednego w Trzech Osobach, Ojca, Syna i Ducha Świętego? Czy codziennie z pełnym zaufaniem kreśląc na sobie znak krzyża świętego, powierzam swoje życie Trójcy Przenajświętszej?
W modlitwie końcowej oddam chwałę i cześć Tajemnicy Trójcy Przenajświętszej, Bogu Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu. Trójcy Przenajświętszej z ufnością powierzę swoje życie i życie osób drogich mojemu sercu. Pomodlę się za tych, którzy nie wierzą, którzy odrzucają prawdę o Bogu Jednym w Trzech Osobach.
III Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców,
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione niech będzie Twoje imię,
pełne chwały i świętości…
Dn 3,52
IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże
*****
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej – www.cfd.salwatorianie.pl )
Poznaj lepiej metodę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina:
http://www.katolik.pl/modlitwa.html?c=22367
__________Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2014