Po modlitwie przyszedł, jak zawsze, czas na wspólne rozmowy przy ciasteczku. Zuzia i tym razem nie zawiodła naszych skrytych oczekiwań. Rozradowała nasze podniebienia przepysznym ciastem serowo-makowym. Powitaliśmy w naszym gronie kolejną małżeńską parę. Dołączyli do nas Marysia i Przemek. Poznaliśmy też ich 10-miesięcznego synka-Karola.

Poruszeni sobotnią tragedią w Smoleńsku podjęliśmy trudny temat umierania. Nieuniknioność śmierci jest czymś oczywistym. Każdy (może z wyjątkiem dzieci) jest świadom, że życie kiedyś się skończy, a pomimo tego jakże trudno się nam z tym faktem pogodzić, zwłaszcza gdy śmierć przychodzi nagle. Dla nas-wierzących śmierć niesie ze sobą nadzieję zmartwychwstania, oznacza przejście do odwiecznego domu Ojca. Ważne jest, by z jej nadejściem nie było w nas żalu, że nasze życie powinno było wyglądać inaczej, lepiej… Żyjąc w zgodzie z naszymi przekonaniami, a więc i nauką Chrystusowego Kościoła, śmierć powinna być naszą drogą ku wieczności. Prawdą będzie wówczas tłumaczenie dzieciom, że śmierć jest „pójściem do nieba”, choć to stwierdzenie nie wyczerpuje tematu.